iSTanBuL

Yine Bir Keþke

Keþkeler içinde bir keþke seçtim
Belklide sözcüðü olmayan bir cümle
Keþke...
Yer Eminönü yani Ýstanbul,
Daha geceleri televizyondan gördüðüm bir yer
Açlýða aðlayýpta kýskandýðým günlerde hep gördüm
Emin kuþlara yem atan insanlarý
Nede güzel toplanýr ve atýlan yemleri yerdiler
Her gördüðümde içimde bir ah... çekip
Keþke insanlarda böylesine küçük bir tabakta,
Sevgi, Aþk verilebilse dedim ya keþke demiþtim.
Aslýnda keþkeler ile baþlayan umutlarým Ýstanbul da toplandý
Her þeyi bu kadar anlayabiliyor ve yaþamak istediklerinizi,
Yaþamak istediklerimizi istediðimiz gibi yaþýyorken
Küçük bir tabaða küçük bir sevgileri biriktirip
Büyük lokmalar haline getirip neden insanlara yedirmiyorduk.
Yoksa biz sadece süs olsun diyemi elimizdeki yemleri
Eminönünde birikmiþ kuþlarýn önüne atýyorduk...

Belkide güneþli bir hafta sonunu eminönünde ki kuþlara ayýmýþtýk.
Oysa o kuþlar sürekli ordaydýlar hafta içinde bile
Yapýlabilirdi neyse o kuþlarda Ýstanbul’un sevgiye aþka
Özleme açlýðý gibi küçük tabaklar dan atýlacak yemlere muhtaçtý...

Neyse artýk eminönünden çýktým ve baþka bir semtteydim
Heyecaným gittikçe artýyor çünkü atacaðým adýmlarým önümde
Yürüyen ayaklara deðecek ve ben üzülecem daha dikkatli oluyor
Ve adýmlarýmý atýlmasý gerektiði gibi atýyorum sanki askeriyenin
Acemi birliðindeyim Sol-Sað misali...

Adýmlarýmým içinde keþkelerim baþlýyor keþkelerimin içinde,
Beynimdeki benliðimdeki Ýstanbul’u yaþamanýn heyecaný
Oysa benim Ýstanbul’a geliþimin amacý eminönündeki kuþlarý görmek
Veya hafta içinde saatin mesai bitiþindeki kalabalýðý yorgun
Ayak seslerini takip etmek deðildi diyorum ya yorgun ayak sesleri.
Koca Ýstanbul da alýþýk olmayan tek ses vardý araçlarýn trafiðe
Ýsyaný korna sesleri bazende baþýný camdan çýkaran þoförler
Hade be kahretsin diye sesleniþlerini buse si bu isyaný...

Yorgun olan bu ayak seslerini belkide durdurmanýn vaktiydi.
Saðýmda solumda bulunan kalabalýk insanlarýn içindeyim
Ýsyan eden etmeyen kalabalýðýn cebindeki bozuk paralarý büyütüp
O paralar ile her hafta sonu bir veya birden fazla
Aileye umut olabilmek robin hout muyum hayýr
Sizler gibi biriyim sadece aklýmdan geçen atasözü,
Damlaya damlaya göl olur her þey küçükken baþlamýyormuydu
Bizler bile küçük doðup büyümedikmi neden umutlarýmýz...

Ýsteklerimiz küçük olsada büyümesinki neden haftasonunda
Eminönünde toplanýp karnaval havasýna dönüþtürmüyorduk
Bunlar bu isteklerim olmayacak isteklermiydi kalabalýk ortamlarý
Ýllaki mitinglerdemi maçlardamý görecektik neden hafta sonlarýmýz
Tuttuðumuz takýmýn rengine olan aþkýmýz gibi insan aþkýna
Dönüþmüyordu neden Ýstanbul un büyüklüðü gibi büyük olan
Yüreklerimizin kapýsý açýlmýyordu...

Keþkeler içinde yaþamanýn vakti bitmedimi
Haydi Ýstanbul bitirelim artýk bu keþkeleri...!

Yazan: Hicret ASTAN
Sosyal Medyada Paylaşın: