Öğrenilmiş Çaresizlik
Her sabah hüzünlü bir yalnýzlýk kaplar içimi,
Umudun olmadýðý günler hep benimle,
Aðlamaklý gözlerim, yeni doðan güneþin peþinde,
Arkamý yaslayýp doðan güneþe,
Hayallere Dalmýþým yine,
Ve hayalim þöyle;
Sýrtýmý ýsýtan þu sabah güneþi,
Ýçime dolarak gönlümüde ýsýtsa,
Elemle dolan þu gönlümü,
Avutuverse azýcýk.
Karamsarlýða kapýlan dünyamý,
Yaþamak sevinciyle doldursa,
Umutsuzluða umut, dertlere deva olsam,
Tüm insanlara sihirli bir deðnek gibi dokunsam,
Onlarýn acýlarýný alýp, mutluklara boðsam..
Ne yazýk,
Öðrenilmiþ çaresizlik aslýnda bu yaþanmamazlýk,
Ve bir depresyon,
Ýnsanlara yardým edemek,
Bazý olaylarý görüpte görmemezlikten gelmek,
Bir þehit anasýnýn derdine deva olamamak,
Bir hastaya maddi destek saðlayamamak,
Bir yaþlýyý huzur evinde ölüme terk etmek,
Ve en önemlisi Çocuk Esirgeme Yurtlarýna terkedilmiþ,
Sevgisiz büyüyen çocuklarý seyretmek...
Ve yine akþam, yine elem,
Boþa geçmiþ hayalden öte gidemeyen bir gün...
Karamsarlýk yine benimle......
Merhaba derken yeni bir güne...
zcelik42
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.