kendi içinde kendine
öyküler düzüyor zaman
dün ezilip büzülen
bugün büyük kahraman...
ah bir bilsek,
anlayabilsek dilini
yaþ halkalarýný bir aðacýn
kurulan divan, salýncaklar
kaç mutlu gülümsemedir
ve daraðaçlarý
kýrýlan dal
karlý boran fýrtýna, tipi nedir
gövdelerden sorulmalý...
daðdan kopan kaya
çakýltaþý olur çaya
hasreti buluta saran doruklar
yosun tutar, iner suya
içer doya doya...
ey gönül sarmalý
aþk merdiveni misin, nesin
kollarýný deryaya býrakan
sevda seli bir nehirsin;
ay ýþýðýnda sereserpe
yataðýnda çýrýlçýplak
ince belli, beyaz tenli
gönül dersen senli benli
zamana kök salmýþ koca sedir
aþk deðilse nedir?
suya düþen gül
dalýnda ötüþen bülbül,
kayalarýn baðrý oyuk
her taþýn bir öyküsü var
güzellerin türküsü var
gördük iþte her can fani
her ömrün bir törpüsü var...
Þaban AKTAÞ
31.10.2012