Veda ediyorum bu gün… En sessiz, günahsýz yanýmla, Son defa misafirim Haliç’e Diken acýsýnda sýzlarken yürek… Kanadý yaralý bezgin kelebek, Titrek kibrit alevi þimdi ruhum.
Affedilmediðim zamanlarda… Ve de edilmediðim sürece… Zor olacak gölgemle barýþmam!
Yanlýþlarla doluyken hayatým… Kimsem olmadý kimsesizliðimde. Çocukluðum, gözyaþý hüzün, Gençliðim, ses ve öfke, Suç ve ceza yaþlanmalarým. Günden güne seyreldi içim. Lal oldu dilim kin’e Etmiyor artýk tek kelime.
Sanma ki… Hayat el altýnda, Bekliyor bizi baþka kýyý da. Açýlan kollar kadardýr sevgimiz, Kulaçlarýmýzýn yettiðidir deniz, Umman kadar olsa… Olsa ne yazar kalplerimiz? Kaldýrýmlar yine kaldýrým, Taþlar yine taþ… Yaþam yalnýzlýklar rýhtýmý.
Aþaðýlanmanýn boy aynasýnda, Görememiþiz benliðimizi. Ýçimizi kazanmak için… Ýçinden çýktýðýmýz enkaz da… Silik bir ezginin mýsrasýymýþ… Kayýp bir görüntü gözlerin,
Senin öldürdüklerin… Ve… Seni öldürenler Þimdi iç içe! Niye inanmak istersen ona inan! Alýngan sarhoþluklardan… Kocaman bir küslük çýktý! Tak dedi, cana canana… Öldü yürekte aþk yüce bir iz, Yetmedi çabamýz kurtarmaya, Ölen sevgiyle biz.
[ kalin ]
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fedai Güven Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.