Çay Demlikten Süzülmez

Çay demlikten süzülmez kaynaðý gönül onun.
Körpecik duygularý sunar suya naz ile.
Bazen zeybek diz kýrar bazen aksi horonun.
Buðusunda her sabah Türkiye gelir dile.


Dedem Korkut soy soylar Çin seddini aþarýz.
Kürþat’ýn anýsýna yakýlýr semaverler.
Tevazu ikliminde asaletle yaþarýz.
Çayý þükürle içer bu demde cümle erler.


Bir gül misal incecik salýnýr cam sarayda.
Buðulu masallarýn kan kardeþi efsane.
Leyla Mecnun yurdunu ihya etmez ne fayda.
Kuruyan dudaklara çay visali bahane.


Sözümüz özümüz saf çayýmýz da pir u pak.
Türk erdemli cihanda vefa ve þefkat onda.
Sevgi harmanlarýz biz mayamýzda yok nifak.
Itri tekbir besteler sesi davudî tonda.


Çay demlikten süzülmez ehli dilce bilinir.
Yunus’un Türkçesi ses Yesevî olur nefes.
Çaydanlýðýn isiyle nice kirler silinir.
Gönlümüzle demleriz çayýmýz olur enfes.
Ankara, 30.10.2012 Ý.K

Sosyal Medyada Paylaşın: