Onun gibi vefasýzý,
Ýnanýp ta nasýl sevdim...
Kâlbimde hiç dinmez sýzý,
Keþke gönül vermeseydim.
Silemedim izlerini.
Bulamadým hiç yerini.
Bilemedi deðerini,
Keþke gönül vermeseydim.
Çok bekledim gelir diye.
Hasret kaldým sevgiliye.
Böyle oldu bilmem niye...
Keþke gönül vermeseydim.
Senelerim heder oldu.
Âþk çiçeði erken soldu.
Gönlüme hep keder doldu.
Keþke gönül vermeseydim.
30.10.2012
Erman Ulusoy
Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.