kandan kaným, candan caným
merhametin pýnarýndan içmemiþ
hani nerede bana benzeyenler
hepsi de
baþýný alýp çoktan gitmiþ
neyleyim, benden sana
buruk bir merhaba yalnýzlýðým
yine güz geliyor
hayalde bir avuntu meltemler
bak, nasýl da
ayaz ile sarmaþ dolaþ uzun geceler
gözlerim dalmýþ semaya
aþina olduðum sesler kayýp
kalbimdeki sancý yoruyor bedenimi
üþüyorum
diþlerimin kavgasýna gücüm yetmiyor
ezgiler yükseliyor betonlara yakýn
kurumuþ yapraklarýn feryadýný dinliyorum
hatalýyým yine
bahtýn ibresi pusulaya özenmiyor elbet
kayýp sanýlan huzur
beklenmedik zamanlarda
tebessüm edebiliyor ansýzýn
sonuçta
karýnca duasýndan payý belli
sularda kulaç atan kýzýl yonganýn
ah be hayat
umutlarýmýn nadire gülleri solacakken az daha
gün batýmýndan armaðan
sýcaklýðýn da var demek
ne güzel, ne güzel
þu an
cemrelerin nefesi geliyor üstüme üstüme
daðlarýmdaki buzlar
kanatsýz uçuyor geldiði yere
ve ben
önyargýlarýn bütün dallarýný
kýrýp atýyorum fikrimin bahçesinden
ellerim uzanýrken sabýr deryasýna
yarýn sabah avuçlarýmdan
sevgi dökülecek çatlayan topraklara
30.10.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.