Mən son þarkýlarýmý söyləməyə
gedirəm.
Ayrýlýðýn çaldýðý
bəmtellərin iniltisi
tren istasyonlarýnda
məni bəkləyir,
bir zamanlar sənin
bəklədiyin kimi...
Bir Özhan Eren
þarkýsý səslənir
telefonumun qulakcýðýnda.
...Yadýndamý,hýz
trenlərini bəklədiyimiz
o anlar.
Sən perronda gəzərdin,
mənsə sevgi dolu
baxýþlarla sənə
baxardým.
Ýstasyon boyu axan
somsoyuq havadan
əllərin gömgöy,
yanaqlarýnsa qýpqýrmýzý
olardý.
Üþüyərdin payýzýn
son günlərinin soyuðunda,
lap qýþýn þaxtasýnda
üþüdüyün kimi.
O bumbuz əllərini
ovucumda isidərdim.
Sýcaq nəfəsimizin
ilýq buxarlarý
qarýþardý bir-birinə.
Əllərin əllərimdə
qəlbinsə göðsümdə
titrəyərdi.
Sevdalý gönlümdən
dodaqlarýma hopan
atəþi təkcə, o balaca
əllərində söndürə
bilirdim,
baþqa heç nə...
Bir ömür yaþayardýq
tren istasyonunda,
sevdalý bir ömür.
Keþgə uzansýn deyə.
Trenlərsə gecikərdi,
sanki,mənim istəklərimi
duyarmýþ kimi gecikərdi...
*
O trenlərdən biri
alýb götürdü
məni bir gün,
səndən uzaqlara.
Arxamca baxmýþsýn mý,
baxmamýþsýn mý,b iləməm.
Ya,bir ovuc su atmýþsýn,
ya da əlvida
demiþsin,
bəlkə də aðlamýþsýn
son hýçkýrtýlarýnla .
Ayrýlýq adýna
bir damla yaþ
tökülmüþ gözlərindən,
yamyaþýl otlarýn üstünə,
sabahýn dupduru
þehi kimi.
Amma,heç nə dəyiþməmiþ...
"Kara trenler"
geriyə dönmür daha...
*
Bəlkə,bəlkə bir gün
döndüm sənə,
döndüm o istasyonlarda
yarý qalmýþ sevdalý
ömrümüzü yaþamaða.
Əgər,məni unutmamýþsansa. ..
O pəmbə buludlarýn
axýb getdiyi
səmaya baxirmýsýn,hiç?
Bir ucu içində olan
bənzərsiz hisslərin
o biri ucunda,
bəmbəyaz buludlarýn
ötəsində ararsýn məni.
Hər bahar dönən
durna qatarlarýnýn
sýrasýna baxarsýn,
bəlkə bir gün
dönüb gəldim,
durnalara tutunub da
gəldim...
***
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.