Hasret gözlüm, ay doðdu da neredeyse aþýyor, Zifiri karanlýk çöktü, ne mani var gelmezsin? Bilesin Hüznü tutamam yüreðimden taþýyor Perde perde aðýt yazdým, ne mani var gelmezsin?
Sabahyýldýzýyla erdim, gözüm açýk þafaða, Nahýrcýlar malý sürdü bölük bölük otlaða. Leblerin od’unu meltem, salar caným yakmaða, Þu hasret belimi büktü, ne mani var gelemzsin?
Koyun-kuzu meleþiyor, ben melerim nafile, Gelen geçen acýr bana, derler;bakýn sefile. Bilmem nasýl anlatayým derdimi bu kafire? Dualarým boþa çýktý, ne mani var gelmezsin?
Hem be-murat, hem be-civan, *davunlara gelesin,* Hasretinle bahtým zelul bir halimi göresin; Gözlerimin feri söndü, içim tutmaz bilesin, Cemali cevrinden býktý, ne mani var gelmezsin? **** **** Yöreseller: davun: Genellikle koltuk altlarýnda oluþan, öldürücü çiban türü. (Yöremizde; "davun koltuðan çýka", "davun seni götüre", "davunlara gelesin" deye, karðýþ-beddua olarak kullanýlýr.)