ÜZGÜN BAYRAM...
Çarpýþtý mermiler göðüs göðüse hemde kafesinde
Her yer tarumar param parça et parçalý
Kocatepe’sindeki Çanakkale sinde döküldü topraða
Çerkez i Laz ý Kürt ü Türk ü türkü türkü aðýtlarla
Islandý deniz kurudu boðaz ýlgýt ýlgýt feryatla
Sarý kamýþta dondu tüm millet
Buza kesilse de kirpikler dimdik baktý onlar torunlarýna
Þarapnel parçalarýyla birleþirken ruhlar dimdik
Koca bir mozaiðin parçasýný boyadýlar
Her yanda al her yanda kar beyaz bir zamandý
El vermese de býraktý kundaðýndaki bebesini bir ana
Adý Elif’in kaðnýsý oldu kundaða sararken bir nesli
Nice toplar patladý bu vatanýn beþiðinde
Eþelenirken medeniyet hürriyet diye baðýrdý bir millet
Bir bayrak kan aðladý topraðý doyurmak için sularken
Bin meçhul öldü anasý Anadolu bir memleket için
Bir Akif çýktý sýktý topraðýn içindeki ruhu anlasýn diye torunu
Basma dedi boþ yere incitme dedi ataný
Bir Necip çýktý sevinin Mehmet’im dedi baþlarý yerden yükseltirken
Sakarya kan aktý kývrým kývrým kan kýzýlý
Bayrak için kýrmýzý þafak için ruh gerekti uyanmaya…
Mavi gözlü bir þahin çýktý elinde feneri yüreðinde güneþiyle
Sesleri yankýlandý kýlýç gibi keserken esaret zincirlerini
Önce vatan dedi vurulurken saatinden
Durmadý kalktý ayaða Selanikli en büyük Türk
“Ya Ýstiklal Ya Ölüm” ötesi yok yaþamak için özgürlüðü…
An gelir yaþarken ölünür an gelir susarken boðulur nefes
Bir bayram solgun geçer bir sancaktaki kýrmýzý gonca renk solar
Ay aðlar yýldýz kayar gibi üzülür
Ve fener alaylý bin canla bir olunur karanlýklar aydýnlanýr
Canlar bir olur Ýzmir’inden Hakkari’sine kadar bir vatan için
Mavi gözlü þahin son kez seslenir derinden
“Benim naçiz vücudum elbet toprak olacaktýr amaaaaa...