Dalým kurumuþ baharda ellerin ise umut çiçekleri açýlmýþ tohumlar topraða düþmüþ de saçýlmýþ benim ömrüm ise kavrulup yanmýþ
beden korkulan tabutta saklanýrda kovulan gözlerle bakýlýrmýþ soluk bir yüz semaya asýlmýþ artýk o yüz sadece fotoraflarda kalmýþ
ne yaparsýn kaným akmasýna akarda gençlikte ölüm çiçekleri açmýþ yanýma gelen dostlar aðýtlar yakmýþ yalanla karýþýk göz yaþý anlaþýlmazmýþ
þimdi toprak bedende beden ise toprakta anlaþýlan gözümü topraklar doyurmakta içerime içerime kurtlar çýyanlar dolmakta bu þiirle mezara girmeden ölümle tanýþmakta. m.evik
Sosyal Medyada Paylaşın:
m.evik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.