gýdýkladým ruhumu ýh bile demedi sanki baþka dünyalarda gibi vurdumduymaz burnu kaf daðýnda tenezülsüzlüðe sitemkar hepsi var ben hariç varlýðýma isyankar...
bilmiyor muydu ki ? o bensiz ben onsuz olamazdým nefes alýp verdikçe sonrasý kerim...
gül taktým umutlara kulaðýnda küpe lüleli saçlar esen yellerle kucaklaþýyor sarýlýyor boynuna sanki duyar gibi duyar gibi sessizliðin içindekini
yokluða koþuyor varacak eninde sonunda terk ederek beni sahibinin kendisini geriye kalacak tek kalbin yetimhanesi...
(Berlin,29.10.2012)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.