- Yürek yanmýþ tenden öte, Bin kanat feda o gönle.
- Tenim tenine, gönlüm gönlüne kurban.
- Döndükçe çevrende, nurundan feyz alýrým.
- Nur dediðin ýþýðý; Yar, sevgisinden alýr.
- Yari sevmek, Yüreðin özüne inmektir.
- Yari sevmek, aþk ateþinin kutsal közünde yanmaktýr.
- De bana yar: Gönlümde senin izin olmayan yer var mýdýr?
- De bana yar: Seni de ben gibi hasrette yakan, har mýdýr?
- Bir har ki dumaný yok, Bir har ki duasý çok.
- Bir har ki sinede ok, Lâkin sancýsý yok.
- Ýç sýzým, yürek yaram; Hangi sancý bu kadar aðrýsýz yakar ki ruhu?
- Sen göðe yükselen naram, Gök, yýldýzsýz olabilir mi?
- Sen ki sinedeki sancýný içten içe haykýrýr, Duyurmazsýn yarene. De bana n’olur can tanem; Yýldýzýn þavkýný yansýtacak yüzün olmasa Neylesin ki yýldýz, geceyi?
- Yýldýzýna güç veren sen, Güneþ olmadan samanyolu ne ki?
- Sen ýþýksan ben kelebek, Ben ýþýksam sen pervane. Döner durur da bu çark, Yürekler pare pare.
- Arz’ým sen, asumaným sen; Gecem sen, gündüzüm sen. Sen dergâhta pîrim, Sana mürit olan ben..
- Geceyi gündüzden ayýran ne? Cana caný veren güce, Yüreðine ýþýðýmý yansýtan ilâha, Varlýðýma öz olan sana, þükrola.
- Seni bu cana can, damara kan, Yaþanan her an eden Rabb’ime bin þükür.
- Duamdasýn, bil yaren.
- Duan, duamdýr ey can.
- Bil ki sevda dediðin Rabb’dan geleni, O’nun izniyle sarmaktýr.
- Bil ki -Rabb’in izni dahilinde- sende sen olmak, Huzura ermektir.
- Tut ellerimi can tanem, Visale yolumuz var tenden öte.
- Tuttum sardým ey yar, Vuslat bahçesinde al gülümüz var.
- Biz, gider olduk iç sýzým. Kalanlar, her al güle sevdayý sala. Biline ki gözyaþýyla büyümezse Güle nazar eylemeye.
- Bilinir ki gözyaþýyla sulanmayan gülün, Müebbet rayiha sunmasý mümkün deðildir yar.