senle yatýp sensiz kalkmak var mýydý sabaha daha yüreðini son kez öpmeden dökülmeden yalým yalým güneþlerce gece dudaklarýna yudumlamadan kristal gözlerini yýldýz kadehlerden bir daha senle yatýp sensiz kalkmak var mýydý sabaha
ben ki gönlümü iliklemiþim önünde seviþmenin terle yýkandýðý sýrýlsýklam þehvet selinde tokatlamýþ erinliðimi teninden sýyýrýp da tinini koklamýþým kovalamýþým sen mart deðilsen baharý nisaný mayýsý kýþ bellemiþim seni haziran bahçelerinde öpen o þubat oðlaný sevmemiþim uykularýmý örtmüþüm üzerine sen koynumda uyu diye kan çanaðý mahmur gözlerimle karabasanlarýna nöbetler tutmuþum seni yürümüþüm mevsimler boyu aðýrlýðýnca yorulmuþum kudurmuþ içimin dip denizlerinde ihanet dalgalarýn cesedim vurmuþ öte ada(m)larýnýn sahillerine gözlerinde boðulmuþum
sana gömülmüþken yüreðim sen sonsuzluðumken benim tanýþtýrmadan seni tanrýyla daha senle yatýp sensiz kalkmak var mýydý sabaha
Sosyal Medyada Paylaşın:
umar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.