Öykümüz

Yapraklarý dökülür dem be dem öykümüzün.
Bulutlarýn rengine karýþýr yüreðimiz.
Tarih düþerken gönle kehribar rengi hüzün.
Eylülün dudaðýnda sükut çaðýnda imiz.


Sularýn rengi solar mermerin nabzý erir.
Kýsalan günler yetmez yâre hâli arz için.
Þývgýn olur kederler içimizde uç verir.
Bir aþina dost eli sarmaz yarayý niçin.


Kýþýn ucu görünür ufuklarda kan rengi.
Buzlu yollar götürmez vuslatýn ülkesine.
Tüm þarkýlara siner þimdi hüznün ahengi.
Gamýn rengi karýþýr notalarýn sesine.


Zamaný ilmek ilmek örüyor kudret eli.
Emanet olan ömür akýyor su misali.
Sýramýzý bekleriz dostlar gitti gideli.
Sular muhabettimiz gül misali visali.


Eylülün rengi düþer tuvale fýrça fýrça.
Kederin sayfalarý hayallerde sararýr.
Kalubeladan beri bütün gönüller sýrça.
Tekrar açýlmak için birden perde kararýr.
Ankara, 27.10.2012 Ý.K


Sosyal Medyada Paylaşın: