ESİR KALE

Duyarsýz yaþamlara sahip olanlar bilir
Okuma bayramý heyecanýyla
Sevgiyi iki dudak arasýndan beklemeyi
Eskisi kadar özgür deðiliz
Kalabalýk icazetli kitaplardan mý öðrendik bilmem ki
Sabýka kaydýna defolu acýlar kaydetmeyi
Sicil defterimde her gün yeni bir çizik
Gözeneklerime kadar iþledi hatalý hamleler
Satranç tahtasýnda esir bir kaleyim
Düþkün ve hýrpalanmýþ…


Oysa prestijim yüksekti bir zamanlar
Çok defalar kapýda kaldý görücüler
Aynalar çekti tüm fotoðraflarýmý
Haliç köprüsünün ayaklarýna uzanmýþ güneþlenirken.
Þimdi býyýk altýndan güler oldu halime
Sararmýþ diþleriyle keskin sözlere minnet edenler
En vahim tarafýyla
Yorganýný üstümden çekti hayat
Ayazdayým; usturalý yalnýzlýklarla titriyorum…


“Ben böyleyim”lere sýðýnanlar,
Meyve veren aðaç taþlanýr diye
Bütün mahsulünü hibe edenler,
Aldýrmadýlar boranda batan gemime
En fazla mahcup oldu iri gövdeli kadýnlar
Çekerken resmimi…



Zira bilmez kimse;
Kâinata püsküren kuþkular
Bulaþmadý kalemimdeki mürekkebe
Hiçbir þair anlatamadý þiirlerinde beni…





NOT:




Kalbinizin en kuru döþeklerini ayýrdýnýz bana
Aðýr misafir muamelesi sunarken ben…



// Sevgi Özlem Özcü //
“ gizLi özNe “

Sosyal Medyada Paylaşın: