KARANFİL -VII-

þahit oldun mu karanfil
gök nasýl yarýldý nasýl çaktý þimþek
düþerken en parýl yýldýz boþluða
dindi fýrtýna, çekildi sular


bak! ay þaþkýn gece asude
gizli bir bahçeden yükselen ýþýk hüzün
maðrur ve esrarlý...


......


düþünme!
düþünmeyelim karanfil
devrilirken gözlerimizin minaresi
yýðýlsýn sesimiz buzdan hýçkýrýklarýn sinesine


ihanetten keskin hançer
ölümden öte yol var mý? býrakalým kaderi
en aristokrat silahýyla vurulsun ensemiz
saçýlan kanýmýz, daðýlan saçýmýz olsun
emer toprak, yýkar bulutlar


dünya durmaz
üç beþ çapulcunun yaðmasýyla, çaça dansýyla
döner çark lime lime olur ifrit dölleri
kurulur mizan, çekilir hesap
gecesi yanýk, gündüzü karanlýk
mevsimleri yel vurur


.......


kadife çiçekli baharlara
kuþ konar bülbül öter
hasret tüter, aþk içer gönlümüz
yeniden ipek aðacýna týrmanýr týrtýl
mor böðürtlenlerde kelebekler uçuþur


uzandýðýmýz da sarý çayýrlara
sen papatyasýn, bense gelincik
buluttan bir gemiyle, yelken açalým
rüzgâr açar, güneþ ýsýtýr



annemi bekletmeyelim karanfil...









ayþe uçar
28/10/2012
Sosyal Medyada Paylaşın: