ÖLENE DEK; DİL

beni bir gece
kelebek mezarý yüzlü kadýnlar doðurdu

gasp edilmiþ harabelerde
sus içirtilerek
susayan mavi abalý o kadýnlar
ceset kokulu sular çektiler kuyulardan

bana bir gece
kefenleri çalýnmýþ yýlanlar acýdý

gömerek dillerini karýnlarýna ve
korkarak týslamaktan
sus tükürdüler
sesi bastýrýlmýþ zamana

bana bir gece
kurþunlanmýþ yýldýzlar aðladý
bana her gece
bir daha

mevsim kýþ
iklim ateþ
her kerpiçte beden arayan bir mermi
her sokak taþýnda kan
kana düþmüþ beyaz bir yazma siverek

beni bir gece
o ölü yataðý harabelerde
bir cenin uyandýrdý

yýrtarak can çekiþen annesinin karnýný
’ölene dek
dil
ölene dek
dil!’

lokman kurucu
Sosyal Medyada Paylaşın: