İNSANA SEVGİ

Her an çekip giderim, bilirim alnýmdadýr
Levh-i mahfuzda duran bilinmezlik yazýsý
Savaþ meydanlarýmda kýlýcým, kýnýmdadýr
Belki bir karýncayý ezmiþliðin sýzýsý



Bu muamma ahvali anlatsam kaçýk derler
Þaþýrýrlar düz yolda tökezleyip düþmeme
“Çatlamýþ yüreklere su” diyerek giderler
Göz ucuyla bakmazlar akýp giden çeþmeme…



Nasýl ateþ düþmüþse gönlünün ortasýna
Firavun’un Musa’dan haberi olduðu gün;
Yüreðim öyle yanar mazlumlarýn yasýna
Sönmesi arz üstünde zulmün son bulduðu gün…



Ne sinagog ne cami ne kilise ne bir put
Kafi gelmez bu caný baðýþlayaný zikre
Baþlangýcý beþikti sonu olacak tabut
Arasýný adadým insanlýk diyen fikre…


Beni kesmez batýnýn cafcaflý hümanizmi
Yolculuðum yunusça sevgilere doðrudur
Fetva verin: Ýnsaný böyle sevmek caiz mi?
Bu þiir bir insandan insanlýða çaðrýdýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: