deyim yerindeyse..

þiirin götürdüðü yerdeyim
yerim dar ve son durakta
içimde bir buruk(þuk)luk
yüreðimde eski sevdalarýn hüznü
bir bayram daha geçirmiþliðim sevgimi barýþýmda gizli kýlar belki
sanatýn sahteliðine kapýlýpta
okuduðun kadar yaz diyor yüreðim
okumaktan sýkýl (a)ma yazmaktan sýkýlma diyor kalemime
yazmýþlýðým yaþanmýþlýðýmda gizlidir belki de
seslerin telinde suskunluk baðlAr içimi
kaybetmiþliklerin sesleri arasýnda
gizlenmiþliði çeliþki duygularýnda farkettirir hayat
saltanatýn muhaliflerine diyecek yok
peki ya sevgiyi yarým býrakanlara
ya da dur
aldatayým sana
sonra vakur bir titreþim iner kalbime
beklerim bekleyemediklerime
kasvetli bir rüzgarýn uðultusu
bozar sessizliðimi
kaç demiþtim ya irkilmiþlerden
öðrenilmiþ çaresizliklerden
çarenin adýný sevgi býrakanlara doðru
kapýlýpta senin baharýnda erime diyeceðim var
ama sen sen deðilsen ne iþe yarar ki?
keyfin de sonu varmýþ keyifsizlikten
zerre kadar düþün en azýndan
deyimleri
atasözlerini
dengeleri
deyim yerindeyse dengesizleri...
tabi þiir yerindeyse
yunus tapancý
Sosyal Medyada Paylaşın: