Çocuksu yüzünde dikenler,
gözleri, dalgalarý izler bir adem.
Ya deniz kýzý gelir, ya sessiz gemi.
Balýklara güvenmez madem,
beklemeli. Zamaný unutana kadar beklemeli.
Adam yüzlü çocuk,aklýnda bir salýk,
yüzü tuzlu mu tuzlu... Yoksa üþümüþ mü?
Kirli bir gocuk, kendi isimsiz, yüreði çalýk;
belgelerine "Hükmü Yoktur" düþülmüþ mü?
Ne sen bensin, ne de ben senim aslýnda.
Çözülemeyen bir pazýl’ýz, iç içe.
Sadece dalgalarýn yükselme faslýnda,
birimizi göðe takmýþlar, birimizi Haliç’e
Bütünümüz yok, bir resim gibi. Param parçayýz.
Ne adýmýz var, ne þanýmýz, ne yaþýmýz;
zamanýmýz bölük pörçük; yok bir masalýmýz.
Ne kalburumuz var ne de samanýmýz.