NERDESİN...

Ne zaman seni düþünsem;
Yükseklerden düþüyormuþum gibi
Ýçimde tatlý bir hoþluk,
Büyük bir boþluk oluþur.
Virane býraktýðýn bahçemde,
Dalýnda ,rüzgarýn savurduðu
Kuru yapraklar misali
Bir yerlere çarparak
Hep içime düþüyorum.
Ne olur;
Daðýlmadan topla beni,
nerdesin?..

Ne zaman seni düþünsem;
Ýçimdeki boþluðu
Kýzýlcýk þerbeti kývamýnda,
Mayhoþ ,sonsuz
Bulanýk bir hüzün doldurur.
Göðsümün çeperine vuran dalgalar
Arsýz, amansýz birer girdap.
Her dalganýn dönüþünde çýrpýnýyorum,
Soluksuz ,
Hep kendi koyu mavi’mde boðuluyorum.
Ne olur;
Uzat ellerini, kurtar beni,
nerdesin?..

Ne zaman seni düþünsem;
Yokluðunda,
Rotasýz,dümensiz,
Akýntýya kapýlmýþ sandal gibi
Kýyýlarda kayalara çarpýyorum.
Her çarpmada
Ýçimdeki fanus kýrýlýp,
Santim santim daðýlýyorum.
Gözlerim ufka dalgýn,
Kendimi tesellim faydasýz.
Bedenim fer’den uzak,
Mecalsiz ve Sensiz,
Geçmiþimi toplayýp gidiyorum.
Ne olur;
Kapat gözlerimi, ört üzerimi,
nerdesin?..
Rufay KARAHAN

Sosyal Medyada Paylaşın: