Ceylanýn seki-izinde sevdim seni kadýn Vadi oldun... bazen bir ýrmak Seninle gürledi gök; yaðdý yaðmur Nakþetti gözlerime, gözlerinin rengi Samanyolu’na inat.
Ve sen, benim daðýmda beyaz kardelen Bahar güneþinin karlarý erittiðinde Tay çevikliðiyle girdin yüreðime Yýkýlmaz diye bildiðim kalelerim bir bir düþtü…
Kale burçlarýnda ellerin Diktin gözlerini, ben eridim Ne kýlýcým ne kalkaným Gücünü yitirmiþ...Güçsüzüm sana .
Aþkýn muhakemesi olmaz dedim Anamýn en sevdiðini elinden aldýn Dilsizdir artýk feryadým Tapýnaðýna köle ...eline esir düþtüm.