Çay ve Sonbahar
Ýpekten bir hayali süzerken suya nihal.
Sýzar yüreðimize sureti gül misalin.
Deðer dudaðýmýza buse tenli bir masal.
Bestesini naz yapar muhal olan visalin.
Zevale ererken gün sinede bir yer üþür.
Bardaðýn buðusunda rüya görür cerenler.
Demliðin derununda haz huzurla öpüþür.
Turnalarla yol alýr sudan hayal derenler.
Su som öykü anlatýr dudak özenle okur.
Kaç kralýn buyruðu kaçýncý mevsimde sýr.
Çaydanlýðýn hülyasý kaynar hep fokur fokur.
Betimlemeye sýðmaz sürer bu hâl kaç asýr.
Bu dem böyle sürerken bazen geç bazen erken.
En nahif yerimizde hüzün mahreçli bir har.
Buruk tebessümlerin rengi karýþýr suya.
Efsane demlerinin rüknü çay ve sonbahar.
Ýncinir ince belli gelmez fazla hay huya.
Bir vedaýn son demi gülümser bize içten.
Burukluðun bestesi zarafet yurdunda düþ.
Düþmez bize katresi haz almayýz sevinçten.
Ýz býrakýr dudakta sonbaharda son öpüþ
Ankara, 21.10.2012 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.