Karanlık Geceler

Buluþurken gün geceyle her akþam,
Ben yine sensizim, ben yine yalnýz.
Bu mu benim kaderim, bu mu dünyam?
Ben neden kadersiz, ben neden þanssýz?

Karanlýk çökerken geceye bir bir,
Bir coþkun sel gibi, coþar çaðlarým.
Duygularým bir kez daha yenilir,
Kaderime, sensizliðe aðlarým.

Akar gözyaþlarým gönlüme doðru,
Hislerim boðulur o azgýn suda.
Gelirken usulca gecenin sonu,
Bir ben uyumamýþ, herkes uykuda.

Götürürken güneþ karanlýðýný,
Ben yine hislerimle baþbaþayým.
Binbir umutla beklerim yarýný,
Ýþte yine sensiz, umutlardayým.

Karanlýk geceler bilir halimi,
Bir karanlýk gece kadar olmadýn.
Bir an olsun dinleyip de derdimi,
Gecelerde hiç gönlüme dolmadýn.

Mehmet Ali Çýbýklý


Sosyal Medyada Paylaşın: