OLMAZ
Sözünü bilməyən nanəcib kəsin,
El içində namus-qeyrəti olmaz.
Boþuna danýþar, döþünə döyər,
Mərdin meydanýnda cürəti olmaz.
Xəlvətə düþəndə aslana dönər,
Danəndə yanýnda þöləsi sönər.
Daðlara çýxammaz, dərəyə enər,
Bədöy at yanýnda sürəti olmaz.
Arsýz söz danýþar, arsýz da gülər,
Özünü hamýdan ucada bilər.
Nə desən namərdin əlindən gələr,
Kiþilik etməyə cürəti çatmaz.
Anlamaz nadandý, həyasýz xərdi,
Özündən müþtəbeh, sanki bir "nər"di.
Ara vurmaðýný sanar hünərdi,
Yamanlýqdan qeyri sənəti olmaz.
Əflatunam deyim mən sözün düzü,
Bir mərdə qurbandý namərdin yüzü.
Nə vaxtsa danýþmaq bir doðru sözü,
Nakəs insanlarýn adəti olmaz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
eflatun.kesheli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.