'Uyanınca Katlayıp Bırakıyorum Çiçekli Bir Mevsimi Çekmeceme'

Ben küçükken Annem,’Hayat bazen yüreðine sebepsiz
tebessümlerini döker.salkým saçak sevinçler dolar yüreðine,
bununla bir þeylerin baðýný mutlak kur’ derdi..

Bana bir film aç Anne
sebep(li)siz tebessümler ortasýndayým!
bir daha kaçýrmayayým diye
ellerimle fora ediyorum vapurun halatlarýný
güvertesinde siyah ceketli þiirler!

’bir not düþüyorum tarihe dünden’

yaðmurun dili mor
yaðmurun dili yasaklý
her þey derin durgunluk vapurunda
gözler açýk,umutlar güneþin zaptýn da
etraf toz duman
kim bilir,belki
rüzgar mevsiminden önce mavileþmeye doðurgan

’sarmaþýkdallarýna asýyorum resimlerimi
mektuplar çoðaldýkça çekmecemde’

Jules Verne’nin balonunda bir vakit
gökyüzünü beþ hafta dolaþtým
hasýrdan sepetimde milyonlaca yakamoz taþýdým göðe
Verne’nin denizaltýsýyla yirmi bin fersah dalýþ yaptým
bundandýr ceplerimde mektubun ve denizin kokusu

karaya vardýðýmda,Verne beni Donkiþot’un atýna býraktý usulca
yel deðirmeni yoktu
gölgelerimizle dövüþtük durduk sabaha kadar

Ve
dilce susulup, bedence konuþulan bir zaman da susmak
belkide en büyük erdemdir inci tanem
fakat kimsenin kimseyi
anlamadýðý bu yabancýlaþma ortamýnda
kaç mevsim daha susarýz ki?

Ve
gökyüzünün gerçek rengini bilmeyenler
bulutlarýn rengini bile tahrip ediyorlar
henüz Cumartesiye çok var!
olsun
belki de yalnýzca cumartesi konuþsak yetecek









Sosyal Medyada Paylaşın: