Soðuk bir ekim sabahý uðurladým seni söz vermiþtin geri döneceðine hýzla uzaklaþtý vapur ufukta görünmez oldu yüzün yittin.
Sessiz kaldý kuþlar senden geriye sonbahar kaldý ve saðanak yaðýþlar, çok uzaklara konuþuyorum kimse duymuyor.
Ve yine bir sabah umutla uyandým o sabah anladým iþte bir daha gelmeyeceðini umudum hüzne dönüþtü oysa bilmiyordun, umudummuþsun.
Hiç tanýmadýðým insanlarýn kapýlarýný çalýyorum içeri buyur edenler oluyor hala iyi insanlar var diyorum, kimsiniz diye sorduklarýnda adým mutluluk, soyadým hüzün diyorum.
Belki diyorum, yazdýðým herhangi bir þiirde senden bahsetmemeyi baþarabilirsem belki o zaman unutabilirim seni, bizi.
Sercan Ateþ 16.10.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
serco Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.