Henüz küçücük bir kýzken Muharrem
Hep hayaller kuruyordum
Beyaz atlý prensimi görürüm diye
Akþamcýktan uyuyordum
Hýnzýr
Bir türlü sürmezdi atlarý
Sýkýntýdan
Saða sola dönmekten
Parçalanýyordu
Karyolamýn kanatlarý
Hep o rüyalarýn peþinde
Tükendi benim çocukluðum
Gençliðim
Sorsana piþman mýsýn diye
Yok yok
Vallahi deðilim
Onlar bana kuvvet verdi
Güç verdi
Ben her bir derde onlarla alýþtým
Ve onlarýn sayesinde bu þiþeyle tanýþtým
Yoksa senin kahrýný bunca yýl nasýl çekerdim
Ben de baþkalarý gibi
Üç günde anamýn evine dönerdim
Zaten biraz çatlak
Biraz da deliyim
Sen Balatlýysan Muharrem
Ben de Fenerliyim
Þimdi bunlar mahrem þeyler
Daha fazla anlatmayalým
Haydarinin gözü sulandý
Zavallýyý aðlatmayalým
Alalým kadehleri
Týklayýp havaya dikelim
Efkarlandým Muharrem
Haydi þerefe
Ýçelim güzelim
Ýçelim
Bak çocuklardan haber yok
Ne bir ses
Ne kelam
Onlar da biraz hayýrsýz çýktýlar be Muharrem
Bizi unuttular vesselam
Ne oldu yine
Gözlerin sulanmýþ
Aðlýyor musun
Boþ ver be aþkým
Biz bize yeteriz
Ben varým
Ben
Daha kaç çocuk büyütürüm
Kaç Muharrem’e bakarým
Deliysek de iþe yaramaz deðiliz
Anlýyor musun
Bak, pancar turþusu
Ellerimle yaptým
Bak bakalým tadýna
Hadi týkla Muharrem
Ýki kadeh çakalým
Dünya hali böyle
Daha neler göreceðiz bakalým
Çocuklar diyorum
Doðurup besliyorsun
Büyütüp salýyorsun
Onlarýn üzerine ne hayaller kuruyorsun
Çocuklar
Çocuk iþte
Onlarýn dünyasý farklý
Biz boþuna yoruluyoruz
Olmayacak duaya amin diyoruz
Yuvadan uçunca kuþlar
Bir daha dönmüyorlar
El kýzýndan baþkasýný görmüyorlar
Biz de öyle deðil miydik be Muharrem
Sanki bu neyin tasasý
Aman saðlýklý olsunlar
Mutlu olsunlar
Bu da doðanýn yasasý
Hani bir ses
Bari telefon etselerdi diyorum
Aslýnda ben de duygulanýyorum
Ben de üzülüyorum
Çetin Özdemir 01.01.2007 Eskiþehir