Bulutlar gökyüzünde neden aðlýyor Yerlere düþüyor gözyaþlarý Dinmek bilmiyor Dað baþlarýnda kara bulutlar Uluyan kurtlar çakallar Kuþatmaya çalýþýyor þehri Ýþgal ordularý gibi
Çimenler sararýyor otlar kuruyor Çoraklaþýyor toprak çoraklaþýyor insanlar Bir sokak lambasýnýn titrek ýþýklarý Ha söndü ha sönecek Yeter artýk benden bu kadar diyor
Yýrtýnýrcasýna bir çocuk Çýkmýþ bir tepeden avaz avaz Sorguluyor insanlarý Nerede benim ayým nerede güneþim Nerede benim geleceðim Kim sakladý ceketinin altýna Benim güneþimi diyor
Zifiri karanlýklar sýkýyor boðazýný Nefessiz kalýyor oksijensiz ve sessiz kalýyor Gözlerinde ýþýk yüreðinde umut tükenmiþ Uzanacak dost bir el arýyor Sýcacýk bir çift göz arýyor
Üzülme çocuk aðlama Daha yarýna çok var Neredeyse bir asýr var yarýna Aldýrma sen kara bulutlara Aldýrma sen sönen sokak lambalarýna Üzülme þehrin karanlýklarýna Kararan aya sönen güneþe Kahrolan geceye
Aldýrma sen bütün bunlara Daha yarýna çok var çocuk çok Bir sen farkýndasýn zaten Meydanlarýn karardýðýnýn Þehrin karardýðýnýn
Umursadýðý yok kimsenin Gönüllerin karardýðýnýn Dünya batmýþ Yan yatmýþ devriliyormuþ Kimsenin umurunda deðil çocuk Üzülme çocuk aðlama Daha yarýna çok var çocuk Çok...
Faruk ANBARCIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
FARUK ANBARCIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.