Ve Acı Kuruyacak Rüzgarla

Ben, ait olmadýðým bu gezegende,
Senin için þiirler yazmaya devam ediyorum..
Karanlýða yürüyorum biliyorum..
Karanlýðýnla yürüyorum boþlukta yankýlanan sesine..


Tanrýya sesleniyorum sonra her vazgeçtiðimde;
"Gönder beni de geldiðim deliðe"..


Ait olmadýðým bu gezegende,
Sana ait þiirler yazýyorum..
Ama gelmiyorsun..


Boþlukta asýlý bir ceset gibi sallanýyor gölgen..
Üryan..
"Üþüyorum" diyorsun yüzyýllarca öteden..


"Sana þiirler yazdým oysa" diyorum..
Sana þiirler yazdým..
Gözbebeklerine,hücrelerine, parmak uclarýna ve kirpik kývrýmlarýna..


Þimdi, hatýrladýðýn ne varsa,
Ne kaldýysa sallandýðýn o boþlukta,
Ölümün öldüremeyeceði acýyla dokun onlara..


Ve unut..
Acý, elbet birgün kuruyacaktýr rüzgarla..
..



Sosyal Medyada Paylaşın: