Bu aþkýn hikayesi anlatmakla bitmiyor,
Gözümden akan yaþý gelip kimse silmiyor.
Bir derdin var mý diye gelip soran kimse yok,
Kalbimdeki yaraya parmak basan aþkým yok!
Çok sevdim, sevilmedim ruhum hep parçalandý,
Diyemedim kimseye derdim içimde kaldý!.
Beynim, kalbim hep onla hergün dolup taþýyor,
Hatýrasý aklýmdan bir an olsun çýkmýyor!...
Kan aktý yüreðimden içim kor gibi yandý,
Konuþamadým bile sesim bitti azaldý!
Sevgimi söyleseydim belkide gelecekti,
Ýnanacaktý bana beni sev diyecekti!..
Korktum asla sevemez gelmez diye yanýma
Öldüðünü duyunca kan oturdu canýma!
Bu can ona kurbandýr asla unutmam onu,
Böylece bitti iþte bu büyük aþkýn sonu!..
SUZAN ÇELÝK. EMEKL.ÖÐRT. 16.10.2012 SALI. SAAT :03.55
Sevmek saçak altýna sýðýnan göçmen kuþun,
Kar tanecikleri arasýnda uçuþan beyaz tüyünü görebilmektir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.