SAKLANBAÇ
Buralarda bir çocuk gördünüz mü?
Þöyle ufak tefek, kumral saçlý, gözleri güneþ kokan,
Pantolonunun dizleri çimen, elleri böðürtlen lekeli,
Ceplerinde pek çoðumuzun gerçekleþmeyen hayalleri rengarenk misketlerine karýþmýþ
Çetrefil olmuþ ömür ipimiz tahta topacýna dolaþmýþ
Sýcacýk gülüþlüþlü, cesur bakýþlý
Geleceði uçan balonlar kadar cazip, sevgileri elma þekeri kadar parlak,
Umutlarý ipek mendillere saklanmýþ harçlýklar kadar kýymetli,
Kýrýlgýnlýklarý ve yitikleri aþýk oyununda kaybettiði akide þekerleri kadar tatlý...
Saklanbaç oyununda ebe bendim.
Hayat denilen aðaca iki elimle sarýlýp, gözlerimi kapadým.
Ve saymaya baþladým.
Gözlerimi açýðýmda ise bu güzel çocuðu içimde bir yerlerde kaybetmiþtim.
Seneler var bu çocuðu arýyorum.
Onu bulunca, kumral baþýný tutup. güneþ kokan gözlerine kocaman bir öpücükle dokunup
Ebe diyeceðim
Ve onun görebileceði en yakýn aðacýn arkasýna saklanýp,
Saçýmdaki aklar ve yüzümdeki çizgiler daha da fazlalaþmadan beni bulmasý için dua edeceðim
Çünkü ben bilye ve aþýk oynamayý,
Akide ve elma þekerini,
Elimdeki böðürtlen lekesini,
Çimen yeþilini ve gözleri güneþ kokan o çocuðu çok özledim
Ben bir daha saklanbaç oynamayacaðým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.