frida
sen ki bazen yaðmur, bazen kardýn
mazide saklý kabýna sýðmayan akýþlarýn
sýcaklarýn öfkesinde rastlamalý sana
çatlayan duygulara serinliksin frida
serçe kanadýndan düþerken çakýl
topraðýn hamuruna takýldý akýl
sonsuz döngüden aldýðým selama
kayýtsýz deðilim elbet, hayatsýn frida
dallarýn fidanlarý süzüldü daðlardan
boynuz kulaðý seyrediyor kayalardan
bir çocuktu arif, anýlarýn tam ortasýnda
gül kokusunda senden bir iz var frida
çiçeklerin hasretini dinledim esen yelden
renkleri solmuþ, hazanýn geliþinden
sevgi niyetine içilensin çok uzaklarda
her yudumda bir ömre bedelsin frida
yabana gölgesi vurdu yine bulutlarýn
hiç rüyasý olur mu, uykusuz karýncalarýn
kanatsýz uçan, pýnarýna konacak yakýnda
bir sebep ile bin coþku demeksin frida
16.10.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.