Þafak sökerken Aklýna düþtüðüm oldu mu hiç ? Güneþ doðarken , Kalp aðrýsý oluyordu adýn hep. Ve geceye uzanýrken gün Sende kalmýþ beni arýyordum Sonra bulup kendimi Uykuya dalýyordum... Ben aþký yudumlarken dudaklarýn da Ýstanbul diyordum, Benim þehrim Ben orada eksiliyordum Nefes alamýyordum... Oysa hep sen vardýn ya Yaný baþýmda Þimdi ; Bir bilet kes sevgilim bana Çok uzaða , Çocuk kalýntýlarýmý topla Ve birleþtir parçalarýmý Sana býrakýyorum kalanýmý Beni unutma....
Sosyal Medyada Paylaşın:
NurKnylı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.