Bir saðanak halinde
Bulmuþtum ya seni;
En kurak zamanýmda
Avuçlarýma dökülen ýslak kaküllere
Bu yüzden vermiþtim adýný
Yokluðun kadar yoktum aslýnda
Ne zaman bu kent, gözlerinle yaðmurlansa
Avuçlarým açýk
Küllerimle lal olup susuyorum
Islattýkça damlalarýn ardý ardýnca
Çiçeðe duruyor dallarým
Güllerince susuyorum...