SİYAH ZEYTİN GÖZLERİN'LE

bebeðim...!
ayrýlýgý kim yazmýþsa,
sildim ben silgiyle sen kafana takma.
sakýz aðaçlarýy’la açtým fal’larýmý
sen çýktýn,
ve mutlu son yazýlýydý..!

aðlamaktan þiþmiþti gözlerim
bian seni kaybedecek korsusu
sardý benligimi ve ben çok yýkýldým
masalýmýn sonu gelmeyeçekmiþ gibi
çevrildi sayfalarý hayatýmýn...
bekledim bekledim sen yoktun...

þifalý bir bitki gibi
hayatýmý sana baðladým,
hep kurþun kalemle yazardým ya hani..!
bu sefer mürekkep’lere boyandým,
adým. adým, gelmek isterken
zafer’e yakalandý....

nöbet tutan kalbim
resmine bakar’ken yakalandý.
siyah zeytin gözlerinle kahvaltýya baþlardým
yüreginin kýyýsýna hep yelken’imi baðlardým
ve bekledim..!
bekledim...!
ama sen yoktun...!

sancýlý bir gece...!
gece gülerken üstüme kadeh kaldýrdým
eserinin þerefine..!
þerefine bebeðim...!
bütün kadehler ikimizin
þerefine.! kaldýrdým...’

bian’larla yaþadým sayende...!
hala’da yaþamak’tayým bebeðim...!
senin sacý’nýn teli’ne zarar gelme’sin diye...
ateþ’lere atsýn’lar
valla..! valla..! yanarým..!

NÝHAL HAYMANA...





























Sosyal Medyada Paylaşın: