KALABALIK SOKAKLAR
yaðmur yaðýyor bu þehre kalabalýk sokaklar
içimde bir heyecan paltom ýslanmýþ oturduðum kaldýrýmda
rüzgar deydikce bedenime üþüyor
kimse kimseyi tanýmýyor her kez kendi halinde
ne kadar boþ gelsede dünya
yaþamaya calýþan canlýlar koþuþturuyor
mekanlarý cennet olsun ayrýlanlarýn aramýzdan
kalabalýklaþýyor yeni doðan biri gözlerini hayata açtýðýnda
haber veriyor evren merhaba çocuk hoþ geldin dünyaya
kalabalýk sokaklar aç ve yoksulluk
taþýyamayane ne zor bir ceza
bu kadar olmamalý desede insanlar
yaþayanlar kadar ölenlerde var
anasýndan babasýndan utananlar
sanki evlat sahibi olmayacaklar
fakirligi hor gören zenginlerimiz
gün gelipte ayný þeyi sanki tatmayaçaklar
ne getirdin dünya ya yada ne götüreceksin
ben söyliyim istersen iki metre kefenden baþka
uyanýn da açýn gözünüzü iyilik yapýn insanlýgýn budur özü
kim ne dersedesin yaþamak güzel ve insanlar özel
el uzatýn düþene kaldýrýn ki
yarýn düþtügünüzde uzanan el olsun elinize.....N.H
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.