DUT AĞACIM.

DUT AÐACIM.

Ömrümün yoldaþý, her günümün sýrdaþý
Mekanýmýn deðiþmeyen tek mihenk taþý.
Çok Yusufçuklar öttü geceleri dallarýnda
Bak bir ömür bitti, þu Kemah’ýn yollarýnda
Her gün kuru dalýna dayanarak yanýna geldiðim,
Öðlen sýcaðýnda bir nefeslik serinliðim,
Yýllarca gölgende paylaþtýðým muhabbetinde
Bir sen þahitsin þu memleket sevgime.

Dut aðacým,
Kerpiç duvarýmda hatýlýmdýn, çorak bacamda oluðum,
Ömür bir nefes imiþ, tükendi bak soluðum.
Sen de biliyorsun vakit iþliyor hep sondan yana
Biz hiç eriþmeyecektik sanýyorduk bu hazana,
Benim saçlarýmda aklar, sende de baþlamýþ kuruluklar,
Artýk çekmiyor bak bu bedeni yorgun ayaklar.
Ah de vefa bir ziyaret edeyim seni dedim bugün
Biliyorum muhacirlikte sen olmuþtun mazlumlara öðün.

Dut aðacým
Baþka bir yer yok muydu yeþerdin ki bu iki yol çatýnda,
Ne aradý köklerin bilmem, bu çorak topraðýn tadýnda.
Yetmedi mi gidenlerin ardýndan döktüðün yapraklar,
Kurutmadý mý köklerini bu çatlak tuzla topraklar.
Biliyorsun alt yoldan niceleri gelip geçtiler
Üst yola dönenler tepeleri ebedi mekan seçtiler.
Musallada ne derlerse desinler, sen iyisini bilirsin.
Ýki kuru dalýnla bana öbür yanda sen þahitlik edersin.

Dut aðacým
Bak, yeni nesiller geçiyor yanýndan her gün.
Ýhtiyarlýkta onlara da gölgelik edeceksin bir gün.
Hadi biraz daha dayan, sararýyor körpe filizlerin.
Bir nesil e yetecek kadar kalmadým mý mecalin.
Býrak taze çiðlerini özümsesin þu körpe yaprak
Bir aþýðýn daha büyüsün kollarýnda uyuyarak
Budaklarýna tutunsun o masum ellerini,
Baharda söylesin sana dertli gurbet türkülerini.

Dut aðacým
Ayrýlýða yandýk seninle her saat, her gece.
Muhasebesin ’e düþtük hep gidenin günlerce.
Biz koruduk köklerimizi bir þeylerden bak hiç bozulmadý,
Bir nefes avunalým dedik mekanýmýzda o da nasip olmadý,
Sardý bedenimizi genç yaþta çeþit, çeþit dertler
Gel de yaþa her yanda yalancý yüzler, yalancý muhabbetler.
Yeter artýk ben de neslimin ahvalini istiyorum.
Nereye gitti onlar sen bilirsin diye sana soruyorum.

Dut aðacým
Alt yoldan geldim þimdi üst yola sapýyorum.
Artýk bundan sonra ben de tepeleri mekan tutuyorum.
Sen de inanmayacaksýn, diyeceksin daha çok erken
Bir veda edeyim dedim sana son defa giderken.
Özünden öz kattýn bunca yýl hep aðýz tadýmýza,
Senden baþkasý þahitlik etmez sonumuza,
Ben vefayý astým dalýna sen ona mukayyet ol
Haydi, bana müsaade gideceðim yer çok uzun yol.

Faruk KÜÇÜKTAÞ © 15.10.2012

Sosyal Medyada Paylaşın: