DURAN SAATLER...
Düþerken güneþ pencereden içeri
Çýkýp dýþarý koþtum kokunun peþinden
Her köþe baþýnda gülüþünden kalma iz düþümleri
Daldým çýkmaz sokaklarýna
Elimde körkütük mektuplar pusulam
Ne yana baksam yoksunluðundaki yoksulluk
Noksanlýk vardý her yanda posta kutularý kayýp,
Eksildikçe zaman
Eski günler çoðalýrdý caddelerde
Yalnýzlýðým kalabalýklaþýrken hatýralarda
Yürüdüm hep karlý yollarda
Arkamda ayak izleri
Kapanýrken
Durmadan tüm kapýlar
Bir bir yokladým sana çýkan tüm yollarý,
Þehrin tüm zillerini çalýp kaçtým
Bir kardan adam bir ben kaldým meydanda
Kar yaðdý rüzgar savurdu
Beyaza boyanýrken her yan
Dondu zaman üþüdüm
Çýð yangýnlarý sararken her yaný
Yapraklar çoktan sararmýþtý eski takvimlerde
Þimdi saatimde durdu ben gibi
Bir saat kulesinde bir saatliðine beklerken bir ömür
Mevsimler gelip geçti önümden
Ama sen hiç gelmedin saatimi þaþýrdýn yoksa….