Eksik Romans

pazar akþamlarý oluyorsun ya
geçiþ mevsimleri oluyorum
gözlerim uzaklarý býrakmak istiyor
yoruluyorum dallarý kuru bu bahçede
biliyorsun...senfoni yoksunum...

romanslar geçirirdim içimden
ölümü düþünsem de
yollarýn tozu topraðý
çil çil aydýnlanýrdý adýmlarýmda
aðýrlaþan sessizliklere gebe ömrüm
çocuk bakýþlarýyla sokaklara esir
görüyorsun...þiir yoksulum...

kirli bir gün batýmýný aðýrlýyorum
yine bütün maceralarý paylaþmaya hevesli
her sýkýntý kendi mecrasýnda gizli kapaklý
aramýza sokulan bu yaðmurdan baþka
kýrýlganlýklar olmasýn istiyorum
anlýyorsun...öykü kovgunum...

nazenin kirpiklerine alsan beni
ve bir daha hiçbir griye bensiz dalmasan
akþamlar böyle ansýzýn katýksýz siyah olmasa
densiz pazarlar kaçýrmaz böyle keyfimi
arkamda sevginin okþayan sýmsýcak yordamý
taze bir somunu böler ya özlemin içimde
susuyorsun...þarký kokulum...

eksik uðunmalarla geçti yolculuklar
hangi ormanla hüznümü yoklamaya girsem
her kýpýrtýda kaybolan sesinin tonu
lambalarý kapanýr sonra þehrimizin
acý ot kokusu saçlarýna uzanýr düþlerim
gözyaþlarým sararan su damlacýklarýyladýr
yaprak yaprak koparsýn da baharýmdan
gelmiyorsun...mevsim tutkulum...

yaralý zamanlardan kaçmayý düþünmedim
kendi halinde mutluluklarla oyaladým güneþi
acým soðuk ikindilerle sakinleþir sandým
kapandýðým yalnýzlýðýn ortasýnda yine kendim
gidiþine uyacak bir ömür kurdum dinginliklerde
ya da öyle sandým ölümü doðal karþýlayarak
ve ayrýlýk ömürle aramdaki tek baðmýþ anladým
dönmüyorsun...yýpranmýþ tortulum...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: