sen uyurken ben, çocukluðumda dinlediðim þarkýlar dinledim, adananýn havasýna sinmiþ o arabesk ve uzayýp giden þarkýlarý...
mutsuz deðildim hayýr, mutluyum üstelik ama bir yaným dün geceki gibi ve her geceki gibi aðalamk istedi yine. o kadar çok yalnýz kalmýþým ki her göz yaþýmda varlýðýný hissederek yalnýzlýklarýmdan intikam almaya çalýþtým.
seni seyrettim sen uyurken canýnýn yandýðýný düþündüm aðladým canýný yaktýklarýný düþündüm aðladým. masumiyetinle þehvetinin birleþtiði yerden kirpiklerinden öptüm doyamadým, canýmý yaktýklarýný düþündüm aðladým, varlýðýn benim en büyük mucizem ki hala gerçek olduðuna inanamadým...
bir film izledim eskilerden, tekrar tekrar dinledim sevgilim, seven ne yapmaz.. her gün gözlerimi açtýðýmda þükrediyorum allaha sen benim en büyük mucizemdin.. ki ben bu filmi yalnýz baþýma kaç gece aðlayarak izledim..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Afilli Kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.