düştü tetik

hüzünlerin geçtiði
küçük deliklerden
havalanýr bazen güvercinler
kýpýr kýpýr içim

bu kadar ürkektir yani
bilemezsin
neler geçtiðini
þimdi uzaklardasýn

dökülür düþler
çýplak aðaçlardan
saðýr dilsiz
kenarýndayým eylülün

bu akþam caddelerde
bir ambulans hüznü
acýyla ilerleyen
ben deðilim sanki

korktuk silkelemekten
közlerimizi
ateþ böcekleri sokar mýydý
bilemedin, bilemedim

sabrýyla asýrlarýn
iner sarkýtlar tabana
þimdi keþifsiz kalan
yerlerim var

nasýl geçti anlayamazsýn
düþünüp kapýsýnda
dönülmez geçitlerin
aðlayamazsýn

namlusuna sürdük ümitleri
düþtük acý acý
kan, toz, duman
ne bir feryat ne bir aman

þimdi pejmürde halimle
bakýyorum
mýsralardan elde
bir ben varým

tutunduðum daldan
kesilirken yüreðim
atýlacak
tek bir kulaç kalmadý

ben artýk
kýyýsýndan
çok uzaktayým
ümitlerin

14.10.2012


Sosyal Medyada Paylaşın: