Her gönülün hecesi adýmda saklý benim, Þefkate uzanýr can tutarsa insan elim, Kem söz söylemez benim dostluktur inan dilim, Mevlanadan ders aldým kuru bir asayým ben.
Bir ateþe atýldým þimdi fiðan neyime, Haram katmaz yüreðim bilirim emeðime. Duadadýr ellerim inansan dileðime, Ataþlarda yanana çaresiz hastayým ben.
Bazen düþer yerlere bazan çýkar göklere, Bülbül ahýndanmý ne hep ötüyor güllere. Ýnsaný insan eder bakarsan gönüllere, Ýnsanlýk öldü derler þimdi bak yastayým ben.
Ýnsan olmak erdemdir yücelerde olmazsan, Ýnsan olmak erdemdir su gibi bulanmazsan. Ýnsan olmak erdemdir akarda dolanmazsan, Ýnsaný insan eden þimdi Yunusdayým ben
Ayse Kavak.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
AYSE KAVAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.