Etki

aþk bu ya
zýmparanýn unuttuðu kýymýk

I

seni görünce
ilk aklýma gelen
nefeslerimi biriktirmekti
zor gelse de müsrife tasarruf
bana yaþamak gerekti
sonra yýldýzlarýn sýrrýna erdim
gündüzleri pek uzaða gitmiyorlardý
geceyi gözlerinde bekliyorlardý

(yanýmdan hüzün kokan insanlar geçiyordu
kadýnlar sevdiði ile seviþemediðinin sancýsýný doðuracaktý
bilmiyorlarsa ninni söylemek kolaydý
yinede dillerindeki öfkeyi bir tükürseler yaþama
bedenleri kadar kraterler açýlacaktý
yutuyorlardý
hayallerinin kýrýklarýný erkekler ceplerinde taþýyordu
uçlarý delse de avuçlarýný
kimseye söyleyemezlerdi
utanýyorlardý )

seni görmüþlüðüm yeniydi
hüzün kokmuyordum daha
sonra paçalarýmdan dökülürdü belki


Seni görünce
dokunmak istedim
cesaretsizliðim engeldi
ve ellerimden emin deðildim
parmaklarým
dokunmanýn sahiplik olmadýðýný hiç öðrenemedi

II

bir doðum deðildi milat
öncesi ve sonrasý da yoktu
rakamlarý devrile dursun birbiri ardýna
takvimi beni eskitemiyordu
ille bir eþik gerekiyorsa zamana
o seni gördüðüm andý

(sofiler çile kakmalý sabýrlarda hakký arýyorken
arap dilberinin hal halýndan kaçýyordu yaþam
ateistlerde nabza inanýyorsa
kalbim kendini iskeletime çarpýyordu
bir ümminin rahatlýðý vardý üstümdeyse
bilmediðinden hesap sorulmazdý kimseye)

ne varla yok ne de mana ilgilendiriyordu beni
tepemizden uçan kuþ sürüsü kadar
bir doðumun haberi deðildi seslerindeki
tüyleri de matem rengindeydi

seni görünce
göz kapaklarýma yalvarasým geldi
açýlýp bir daha kapanmasalardý
hatta hiç olmayabilirlerdi de
sana bakýyorken
tahammülüm yoktu
bir kirpiðin engeline bile

ve

sen benim nereme baksan
benim oram acýyordu
bütün iðnelerinde köreleceði tuttu
bir kýymýk
içimi yara yara geziyordu

Sosyal Medyada Paylaşın: