içimde birþey var, özlem gibi biraz biryerlerde durup kendime bakýyorum yollarda giden gülen gülümseyen mutlu kendime kendimi özlüyorum, hüznümü birde kalýp burada böyle geçmiþin ve geleceðin ortasýnda böylece durup kendime sarýlmak istiyorum.
geldiðim yollarýn tozunu yalnýz gecelerin korkusunu ve aldatýlmýþlýðýmla beraber, kurtuluþumu, huzurumu alýp karþýma bir baþkasýna aitlermiþ gibi konuþmak istiyoru onlarla.
bir þiir deðil bu kendimle konuþmam sadece çünkü özledim kendimi o minik yüreðimi her kýrýlýþýnda kalbimin kendime daha sýký sarýlýþýmý özledim.
mutluluklarýn çok ötesinde duruyor en derin duygular mutluluk çoðu zaman mutsuzluklarýmýzý unutturuyor ama onlar bir yerlerde ve en olmadýk yerlerde öylece uzaktan bana bakýp gülümsüyor, bazende aðlýyor
bense kendimle beraber 3 kiþiyim sanki.. ben çocukluðum ve kadýnlýðým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Afilli Kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.