bak yazýyorum sessizliðimi kalemin kaðýda hasret kaldýðý gibi bugünde silmedim gözyaþlarýmý aðladým durdum sessiz sessiz.
kuytu bir köþede yalnýzdým sensiz doðdu bugün yine güneþ hiç afetmedim kendimi bir çocuk gibi hep düþledim yarýnlarý bugün bir baþkaydý sanki gökyüzünün maviliði sessizliðe bürünmüþ gibiydi kurduðum düþler hiç barýþýk deðil aynalarla yansýyordu içimdeki duygular sessiz duran duvarlara.
öyle hasret kaldým ki sana sýkýca sarýlýp koklamaya üþüyordu bedenim sarýlmak istedim sensiz doðan güneþe bulutlarýn gölgesinde sakladý kendini býraktý beni yalnýzlýðýmla þimdi senden uzaklardayým aðlayýp durdum sessiz sessiz... Hüseyin YANMAZ 11/10/2012 Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.