Bir gün daha yersiz yere
Mevsimlerin sayfasýna gömüldü.
Geçti vâhim zamanlarý insanlýðýn.
Kuþlar ötmeye baþladý yeniden.
Kýlýçlar kýnýna sokuldu
Heryeri bahar daðladý.
Sadece umud edilecek kadar
Güzel
Büyük yalanlar bunlar.
Ve
Kerametine inaniyor insan kelimelerin.
Hiç bakmadan etrafýna.
Kýrk kez söylersen olur gibi
Binlerce kez dikte ediliyor beynine.
O kadar rahata alýþýlmýþlýk
Olmaz ki mirim.
Kýlý kýrk yerinden yaran kiþi
Aðzýna çalýnanla susuyor.
Susamaktan bahsetmiyorum ha.
Sus/turulmaktan gönullü.
Kendine yol ediniyor insan
Birkaç umut zerresini.
Uyuþuk karakterler oluveriyor birden.
“’Armut piþ aðzýma düþ.’”
Yaþamanýn asalak ve tembel hali.
Trendi oluyor birden hayatýn.
Oysa hayat tekerrür etmiyor.
Yerinde de saymýyor
Hani dursun geçmesin keyfince.
Nitekim,
Kalem yazsa ne olur umudu.
Yada düþünse zavallý yurekler.
Beyin korkaklýk kustukça
Þeytan bile korkudan pustukça
Daha cok yasanacaktir kör/ebelikler.
"Simdi kapat gözlerini ve rahatla. "
"Her zaman yaptýðýn þey kuzum. "
"Hiç acýmayacak. "
"Sonsuz çayýrlar senin , otlamaya devam et… ! "
Haþa
Bunu ben söylemiyorum
Söyleyen Dýþtan gelen ses/ler.
Tamamen Tiyatral Büyü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.