Gecenin karanlýðýnda bir sessizlik, Kapanan kahvelerden çýkan bir kaç insan, Aklým baþka yerlerde ve bir acayiplik, Köþedeki durakta oturan bir kýz, Ve en az sokaklar kadar yalnýz, Bakýþlarým üzerindeydi fakat korkuyordum aþktan, Her önüme çýkana âþýk olmaktan, Býktým seveni gözlemekten, çünkü olanaksýz, Býktým! Âþýk olduklarýmý; yerlerinde sanmaktan.
Ýleri ki sokaktan inen zarif bir haným, Karanlýk olmasýna raðmen; gözleri kahverengi, Ayný gecede, ikinci kadýna tutulan yaným, Býktým senden, yok mu gönlünün dengi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.