Kanýyorum…
Sol yanýmdan hicrana aksediyor, kan yüklü bulutlar.
Ýçime verdiði uðultuyu ört bas etmeye çalýþýyorum,
Susmuyor;
yokluðunun çýðlýklarý ve bir kez daha hasretinin kurþunuyla vuruluyorum. Topraðýn kollarýna bedenimi düþürüyorum
ve
sualime cevap arýyorum…
Þafak kaç yüreðim?
kimi bekliyorsun böyle?
gece/gündüze nöbet almakta zamanda
yürek kaç gün dayanýr sensizliðin sessizliðinde?
aþk; yine antik saatinin tik tak’ýnda.
deniz bile küsmüþken dalgasýna
sabr-i Yakup olan beden devamsýzlýktan çakacak nefesimden..
gordion
10/10/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.